ЗоШто е крШтевањето важно

шТО ТРЕБА ДА ПРАВИМЕ ЗА ДА СЕ СПАСИМЕ?


Несомнено многу луЃе денес би рекле: 'ЗоШто толку расправа за крШтевањето? Нели е тоа само ритуал? Попрскување неШто света вода врз бебето од црковен службеник, или потопување во вода? Нема разлика. Тоа е губење време."

Краткиот одговор би бил дека Новиот завет има многу Што да каже за крШтевањето, од устата на самиот Исус Христос како и од неговите апостоли. Така едноставниот факт е дека Библијата е с# Што имаме. Ако сакаме да дознаеме кој бил Исус, Што учел и Што им заповедал на неговите следбеници да прават, треба да погледнеме во Библијата за одговор. Да се погледнува на друго место е ослонување на мислењето од други било да се поединци или од тела на Синоди или Совети. Она Што Библијата кажува за крШтевањето треба да е важно за нас, Ако Христос и неговите избрани апостоли изјавиле неШто за крШтевањето, тогаШ би требало да сакаме да знаеме Што е тоа.

Значи, суШтественото праШање би било: што учел и Што заповедал Исус и Што правеле апостолите во врска со тоа?


'Родени од вода"

На Никодим еврејскиот водач кој дојде кај него ноЌе, Исус му рече: 'ако некој не се роди одозгора*, не може да го види царството Божјо" (*одново). Кога Никодим ги сфати овие зборови буквално, Исус понатаму му објасна: 'ако некој не се роди од вода и Дух, не може да влезе во царството Божјо" (Јован 3:3,5). Но зоШто би рекол 'ако некој не се роди од вода" освен ако јасно не се однесувало за крШтевање? Јован Крстител упорно го проповедал покајанието и крШтевал многумина во реката Јордан. Самиот Исус беШе крстен од Јован велејЌи 'Остави го сега тоа, заШто нам ни претстои да ја исполниме секоја правда" (Матеј 3:15). Така. Нема никакво сомнение кога рекол Исус 'ако некој не се роди од вода", тој кажуваШе - да се влезе во Царството Божјо, човекот мора да се крсти.

Тоа е потврдено од јасната заповед Што ја даде Исус на неговите ученици пред да ги остави кога се вознесе на небото:

'Одете и научете ги сите народи, крШтавајЌи ги во името на Отецот, и Синот, и Светиот Дух, и учејЌи ги да пазат с# Што сум ви заповедал" (Матеј 28:19-20).

Задача на апостолите после вознесението на Исус беШе служба на учење која поготово го вклучуваШе крШтевање.


што правеа апостолите

Но како апостолите ги толкуваа тие поуки во пракса? Тука е многу важен подробниот запис за нивните активности во Дела Апостолски. Накратко ги разгледуваме:

Петар му кажа на своето слуШателство во Ерусалим дека го распнале Исуса, 'Господ и Христос". Нивната совест се начна и извикаа:

'Што да правиме?"

Одговорот на Петар е јасен:

'Покајте се и секој од вас да се крсти во името на Исуса Христа за простување на гревовите" (Дела 2:36-38).

Кажано ни е како тие одговориле:

'И така оние, Што од срце ги примија неговите зборови, се крстија..." (Дела 2:41).

Филип го проповедаШе Евангелието во Самарија

'кога му поверуваа на Филипа, кој го проповедаШе Евангелието за царството Божјо и за името на Исуса Христа, се крШтаваа мажи и жени" (Дела 8:12).

СлуШајЌи го објаснувањето на Филип за Исусовото исполнување на Писмото, Етиопскиот евнух одредено праШа:

'што ми пречи да се крстам?.. па слегнаа во водата обајцата, и Филип и Етиопјанинот, и го крсти" (Дела 8:36-39).

Филип сигурно му го кажал значењето и потребата за крШтевање -на евнухот, за тој да го поттикне праШањето.

Савле од Тарс, ослепе кога го виде воскреснатиот Исус на патот за Дамаск, и доби посета од верниот ученик, Ананиј. Кога Павле ги слуШна зборовите на Ананиј,

'одеднаШ како луШпи да паднаа од очите негови, и тој прогледа и, кога стана, се покрсти" (Дела 9:18)

Лидија, 'една богобојазлива жена" ја слуШаШе проповедта на Павле и 'се покрсти" (Дела 16:14-15).

Чуварот на затворот во Филипи, очито веЌе слуШнал неШто од проповедта на Павле во градот, кога извика:

'Што треба да направам за да се спасам?"

Павле и Сила 'му го проповедаа словото Господово" и во исход на тоа тој 'се покрсти..." (Дела 16:30-33)

Павле најде во Ефес некои верници кои знаеја само за 'Јовановото крШтавање". Павле им објасна:

'Јован крШтаваШе со покајно крШтавање, велејЌи му на народот да верува во Оној, Кој иде по него, односно во Исуса Христа. А кога го чуја тоа, тие се крстија во името на Господа Исуса" (Дела 19:3-5)


Корнилиј

Случајот со Корнилиј (Дела 10) нарочито е чуван за крај во оваа листа, заШто има некои извонредни појави, многу значајни за нас во денеШно време. Тој беШе римски војник кој Го запозна и Го засака Богот израелски. Тој беШе 'благочестив и богобојазлив со целиот свој дом; и даваШе милостиња на многу луЃе и секогаШ Му се молеШе на Бога" (стих 2).

Човек за восхит! Божји поклоник, доброчинител, од молитва - Што би му недостигало? Записот покажува Што. На апостол Петар му беШе заповедано да го посети и да му обзнани 'зборови, преку кои Ќе се спаси" (Дела 11:14). Тој го објасна Божјото дело преку Христа: 'секој, Што Ќе поверува во Него, Ќе добие простување на гревовите" (Дела 10:43)

Петар беШе неволен да оди на оваа задача, како и неговите придружници, сите Евреи, бидејЌи имаа предрасуди против тоа да прифаЌаат неЕвреи во кругот на верници. Бог веЌе го предвиде тоа во случајот со Петар и му даде видување (Дела 11:9-16) и го научи да не го мисли за нечисто она Што 'Бог го очистил". Кога Корнилиј го поверува проповеданото од Петар, Бог даде понатамоШен знак да ги увери Евреите: 'Дух Свети слезе над сите оние Што го слуШаа словото" (Дела 10:44), на запрепастување од присутните Евреи. Тоа беШе посебен подарок со намера да се уверат Евреите дека Божја волја е да се прифатат неЕвреите во верата. Реакцијата на Петар е многу поучна:

'Може ли некој да забрани да се крстат со вода...? И им заповеда да се крстат " (Дела 10: 47-48)

Забележи го моменталниот чинител -иако Корнилиј и неговите домаШни тукуШто го добија дарот на Свет Дух Петар сепак 'им заповеда" да се крстат! Може ли да има поуверлив доказ за потребата за крстење?

Оттука е јасно дека крШтевањето не е само исплакнување на кожата, туку одреден чекор кон делото за спасение


Како можеме да бидеме спасени?

Навидум потеШкотијата се чини неможна за реШавање. Очито големата препрека е постојаниот неуспех на луЃето да живеат живот каков Бог им наменил. Тој неуспех Библијата го нарекува 'грев". Изразот не треба да го одбегнуваме само заШто е непогоден и не ни се допаЃа. Сам Бог го употребува кога говори за човечките неуспеси. Во Стариот завет Неговите пророци го употребуваат за престапите на Израел. Во Новиот завет Исус го употребува како и неговите апостоли. Гревот човечки како факт толку јасно се појавува во дадената Божјата порака, и не можеме да ја избриШеме и кажеме дека не е важно. Нема никаков сомнеж дека Бог тоа го смета за многу сериозно.

Понатаму, Тој дал начин на кој може да се отстрани големата препрека кон 'спасението" човечко, т.е, сопствените нивни гревови за оние кои Ќе го чујат и изврШат Неговото слово. Тој тоа Го направи со тоа Што издејствувал со силата на Својот Свет Дух, да Му се роди Син Исус од младата Еврејка од Назарет -Марија. Фактот е јасно даден во Евангелието од Лука:

'Светиот Дух Ќе слегне на тебе и силата на СевиШниот Ќе те осени; па затоа и роденото Ќе биде свето и Ќе се нарече Син Божји" (Лука 1:35).

Но вистинската намера за тоа Божјо издејствување Неговиот Син да биде роден од човечка жена е дадена во зборовите до Јосиф од ангелот:

'Ќе Му ставиШ име Исус (или Спасител), заШто Он Ќе го спаси народот Свој од неговите гревови" (Матеј 1:21).


Смртта на Исус

Како тоа може да биде средство за 'спасување од гревови"? Чудесниот одговор на ова важно праШање е во животот и особините на Исус и конечно во неговата смрт на крстот. Размисли за неговиот живот. Јасно е од новозаветните записи дека природата на Исус беШе иста како и наШата. Неизбежно ја имаШе истата природа од мајка му, човечко тело. Писмото до Евреите ни кажува дека тој бил како и ние 'тело и крв" (2:14). И тоа значи дека ги имал сите наШи искуства во секој поглед. Понатаму Посланието до Евреите вели:

'во она, Што Сам претрпе, откако беШе искуШан... искусил с# како и ние, освен грев" (2:18; 4:15).

Едноставно кажано, Исус ги искусил сите посакувања опШти на човечката природа. БеШе под притисок да си угоди себе; да си чини по свое, да ги задоволи сите свои физички потреби, држењето на својот понос, желбата да се биде богат и моЌен. Но за разлика од сите други луЃе кои некогаШ живееле, тој не се предаде на неговите природни желби. Тој ги одби и ја сочува својата верна покорност кон Бога.

Значењето на тоа е големо. За првпат во историјата човечко суШтество го победува гревот. Гревот беШе победен во самото место каде суверено владее, природата човечка. Она Што луЃето не можеа да направат за себе, го постигна Христос.

БидејЌи безгреШен, а сепак во потполност дел од човеШтвото, Исус можеШе да се понуди како 'Јагнето Божјо, Кое ги зеде гревовите на светот врз Себе" (Јован 1:29). Инаку речено, тој доброволно се предаде на смрт на крстот како жртва за гревот. Како човечки претставник тој ја поддржа праведната пресуда Божја и 'го осуди гревот". И го осуди гревот во природата која во сите случаи подлегнуваШе на гревот 'во телото". Така, тој, го даде својот живот 'во жртва за гревот" (Римјани 8:3). Чудесно, бидејЌи самиот Исус беШе безгреШен, Бог со еднаква праведност можеШе да го воскресне од мртвите во нов живот на бесмртност и сила.

Било како, како тоа ни помага нам? Ние не живееме соврШени животи и ниту можеме да го очекуваме тоа, додека живееме во овие греШни тела.


Божјите услови

Одговорот не е во некои чудесни дела. Бог нема автоматски да 'н# измени", само затоа Што велиме дека веруваме во Неговиот Син. Ниту заШто на некој непознат начин Тој би н# сметал за безгреШни заради саможртвата на Неговиот Син. Туку заради Неговата милост и простување на гревови, под дадени услови. Прва работа е луЃето кои Му доаЃаат преку Исуса да ја знаат вистината за себе, и исто така да ја видат смртта Исусова на крстот за суШтествена отплата на гревот. Потоа треба да се одлучат да живеат не по своите природни желби за себеугодување, туку согласно Исусовиот дух 'во милост и вистина".

ТогаШ Бог 'Ќе ги превиди сите наШи греШки", и Ќе н# прими во праведен однос со Себе. Само тогаШ Тој би н# сметал нас за Свои 'синови и Ќерки", членови на Неговото семејство, чија глава е Исус, Неговиот Единороден Син.


Покајание и обраЌање

Сега можеме подобро да разбереме два библиски термини кои се наоЃаат во повикот на апостол Петар до народот во Ерусалим веднаШ по Исусовото вознесение на небото:

'Покајте се, пак, и обратете се, за да се очистите од гревовите ваШи" (Дела 3:19).

За голема несреЌа е Што двата важни термини, 'покајание" и 'обраЌање", се денес толку погреШно толкувани. Вистинското покајание значи 'смена на мислење", т.е. на поимање. Кога би испитале, 'смена на мислењето за Што?", одговорот станува јасен од она Што веЌе разгледавме. Смена на мислењето за нас самите, во едно поимање за наШиот неуспех да го постигнеме дадениот Божји стандард изразен за нас во Библијата, дека сме греШници. Потоа следи заповедта 'обратете се", израз кој буквално значи 'да се завртиме и тргнеме во друг правец". Тоа е практичниот резултат на вистинското покајание. Тоа е сфаЌањето дека треба да го преуправиме наШиот живот, и да почнеме да живееме во склад со Божјата волја и заповедите Христови.

Но Петар оди понатаму во таа порака до луЃето во Ерусалим:

'Покајте се и секој од вас да се крсти во името на Исуса Христа за простување на гревовите" (Дела 2:38).

Станува уШте појасно зоШто Петар ја додаде заповедта за крШтевање кога знаеме дека во времето на Исус и апостолите крШтевањето беШе со целосно потопување во вода. Вистинското значење на чинот е објаснат од апостол Павле во неговото Послание до Римјаните. 'Зар не знаете" вели тој,
'дека сите ние Што се крстивме во Исуса Христа, во Неговата смрт се крстивме. И така, ние се погребавме со Него преку крШтавањето во смртта" (Римјани 6:3-4).

Или како Што напиШа до Колосјаните:

'се погребавте со Него во крШтавањето..." (Колосјани 2:12).

Но секако само мртвите се оние кои биваат погребани а не оние кои се во живот? Точно; тоа и го додава Павле. Тој ги потсетува верниците во Колоси на нивната природна состојба пред да почнат да го изврШуваат Евангелието:

вие 'кои бевте мртви во гревовите и во необрезанието на ваШето тело" (2:13). Погребани ... и воскреснати

Неговото значењето е јасно. Тие од Бога биле сметани за мртви, заШто природните желби на нивното тело биле неконтролирани. Ние немаа 'никаква надеж" и никаков изглед освен смртта. Тие требаШе да ја признаат таа вистина за себе, и да се симнат во водите за крШтевање како во својата смрт, обзнанувајЌи дека Божјата осуда за гревот е исправна. Потоа се разбира, тие излегуваа од тие води со нова цел во животот.

'како Што Христос воскресна од мртвите преку славата на Отецот, така и ние да одиме во обновен живот" (Римјани 6:4).
Или како Што додаде на Колосјаните: 'откако се погребавте со Него во крШтавањето, во кое заедно со Него и воскреснавте" (2:12). Паралелата е јасна. Како Што Исус воскресна од мртвите во обновен живот, и бесмртна природа, така и неговиот верник излегува од водата крстен во обновен живот. Верникот с# уШте ја има истата физичка природа како и порано; но неговото гледиШте е изменато. Тој знае кога би живеел да им удоволува само на своите природни желби, дека би заврШил во вечна смрт. Тој сега има нова цел: Божјата волја и Христовите заповеди.
Тоа го мислеШе Исус кога му рече на Никодим: 'вие треба да се родите одозгора*" (Јован 3:7 (поново* изв.текст)). Апостол Павле кажува Што тоа значи во пракса:

'И гревот да не царува во ваШето смртно тело, за да не им се покорувате на телесните наслади... Гревот не треба да господари над вас" (Римјани 6:12,14).

Инаку речено, не дозволувајте природните желби да преовладуваат во вас и ве доведат во некакво робување. Туку, тој вели,

'препуШтете се на Бога како оживеани од мртвите..." (стих 13).

Така, искрениот верник сменал господари, заШто го 'променил размислувањето", Што во библиска смисла значи -покајување. Тој има нов живот бидејЌи има ново гледиШте. Така тој е 'роден поново". Апостолот тоа го прикажува како постанување друга личност:

'да го отфрлите од себе стариот човек според ваШето поранеШно живеење... да се обновите со духот на својот ум и да се облечете во новиот човек" (Ефесјани 4:22-24).

'Христос умре за сите, та живите да живеат... за Оној, Кој умре за нив и воскресна... И така, кој е во Христа, тој е ново создание.." (2Коринтјани 5:15,17).


Нов живот

Така, крШтевањето, како Што е дадено во Библијата, е многу значаен настан. Начинот на кој верникот признава дека му е потребно спасение од смртта, и истовремено ја покажува својата желба да живее во духот Христов. Тој започнува нов пат во својот живот, во надеж дека Бог Ќе го прими како Свое дете. Тоа не е неШто Што може да го направи едно бебе. Детето не може да разбери ниту да се одзвие. Ниту некој би можел 'да застане" за него како старател. Во Писмото не се прифаЌаат никакви замени. Ние треба сами да го 'градиме наШето спасение" (Филипјани 2:12) -не може тоа да го прави никој друг за нас.

Затоа во Новиот завет нема примери за крШтевање на бебиња; сите се возрасни кои сосема го разбираат она Што го прават. Во писанијата од раната Црква нема препораки за крШтевањето бебиња пред 150 година н.е.. Приказот на Јустин Мартѕр (кој умре во 165 н.е.) јасно се однесува за возрасни:

'БидејЌи многумина се уверени и веруваат во наШето учење и го тврдат за вистинито, и се обидуваат соодветно да живеат, се поучуваат на молитва... за простување на нивните гревови... (Ние) стануваме деца по избор и знаење и со водата го остваруваме простувањето на гревовите... (верникот) избира да се прероди и се покајал за своите гревови" (Анте-Ницене Цхристиан Либрарѕ, книга ИИ, 59 стр ).

За Тертилиј (околу 200 н.е.) се вели дека е првата личност во историјата која го спомнува бебеШкото крШтевање. Тој беШе на глас за држење на апостолските традиции. Затоа е значајно Што тој пиШуваШе против растечката пракса за крШтевање бебиња; тој беШе 'ревен противник" на тоа, вели историчарот Неандер (Цхурцх Хисторѕ, книга, 425 стр).




БебеШкото крШтевање -небиблиско

Долж сите векови од тогаШ, а нарочито од обновениот интерес за библиското учење во Обновата во ЏВИ век, праксата за крШтевањето бебиња беШе тема на расправа. Римокатоличката црква ја оправда праксата бидејЌи беШе традиција на Црквата -многу неуверлива основа; други врз основа дека детето е со тој симбол спасено од пропаст и 'препородено од Светиот Дух" - и е наречено 'света препород". Тоа учење не може да се оправда од Писмото и е јасен случај на 'ритуално спасение" - точно она Што не е крШтевањето библиско.

Врвниот германски теолог Др. Л. Ланге, отворено кажа:

'Треба да се признае од секој непристрасен читател на Писмото и древното христијанство дека крШтевањето на мали деца беШе сосема непознато во раното христијанство" (Хисторѕ оф Протестантисм, стр 221)

ѓаконот Станлеѕ, во друг натпис пиШува дека:

'Праксата на потопување, каква Што беШе првата апостолска... беШе неШто непрактична и непогодна за вкусот на Западот и Северот... Не со некаков проглас од Советот... туку од опШтото чувство на христијанската слобода, се достигна оваа голема промена (на попрскување бебиња)... Тоа е врвен пример за победата на здравиот разум врз оковите на појавите и традицијата" (Тхе Нинетеентх Центурѕ Ревиењ, 1879 Октомври)

Со други зборови, Црквата коренито го измена изворниот облик на крШтевањето, потврден од праксата на Исусовите апостоли во Писмото, бидејЌи беШе најден за неподобен или неприфатлив, и невкусен.


Двоумења

Има најмалку две опШти реакции на досега изнесеното, кои заслужуваат некакво разгледување.

Прво, оние кои би рекле: 'Добро, сето ова е вистина, но не чувствувам нагон за крШтевање." Овој став првенствено го има кај оние кои воглавно емотивно гледаат на религијата. Ако и им недостига некаков одзив во нив самите, заклучуваат дека не се с# уШте спремни за крШтевање.

Но тоа е греШка. Она Што Бог побарува од нас како прво е да почнеме да го разбираме Неговото Слово, а потоа да ги прифатиме вистините дадени таму, и да се одлучиме на обидот да Му служиме. Постои важна причина зоШто е таков методот на Словото Божјо. Човек кој разбира одредени важни вистини и потоа се одлучи да им дозволи да влијаат во неговиот живот, станува поинаква личност. Ако истрае во тоа, тој Ќе има инакви особини, и Ќе биде 'обновен со духот на својот ум", како Што го постави тоа Апостол Павле. Промената Ќе биде трајна. Бог Ќе може да ја користи новата личност во Своја служба, како сега, така и во идното време.


Божјата заповед

Но ако крајно, знаеме дека Божјата заповед е крШтевањето, тогаШ треба да го направиме тоа. Во противно го одбиваме самото Божјо Слово. Стварното сознание за тоа Што сме направиле Ќе дојде потоа, кога Ќе ја доживееме во наШиот живот вистината на Божјото гледиШте за наШите гревови, и Ќе можеме да го разбереме 'богатството на Неговата благодат" (Ефесјани 1:7) со Неговото простување на нив. Но првиот потребен чекор е да го послуШаме Неговото Слово и го изврШиме она Што тоа побарува.

Има и такви кои би рекле, 'Добро сето тоа е вистина, но јас не би можел да живеам така", со значење 'несакам ни да почнам". Секако, да бидеме искрени, тоа можеби е само изговор, начин да се избегне јасната заповед. Ако лицето ја признава вистината на Писмото за крШтевањето, тогаШ тој јасно ја одбива Божјата волја.

Но можеби е и свесен дека животот во Христовото следење вклучува вистина милост и светост, и знае дека не може да го постигне тоа. Затоа би бил осуден. Но тоа се заснова врз едно сериозно недоразбирање -помислата дека Бог очекува од нас да живееме соврШено. Бог добро знае за слабоста на наШата природа. Псалмистот тоа убаво го кажал во Псалмот 102:

'колку е големо растојанието од небото до земјата, толку е голема милоста на Господа спрема оние Што се бојат од Него (т.е. кои Го почитуваа и слават)... како таткото Што ги милува синовите, така и Господ ги милува оние, кои се бојат од Него. ЗаШто Он го знае наШиот состав, помни дека ние сме земја" (стих 11-14).

Значи, не станува збор за некој ладнокрвен диктатор, туку за милосрден Отец, Кој не посакува никој да умре, туку сите да се спасат и 'да ја познаат вистината" 'кон покајание" (1Тимотеј 2:4; 2Петар 3:9). На кусо, Тој е подготвен да ги прости неуспесите на оние кои ги признаваат и искрено сакаат да Му служат. За нивно охрабрување Исус е нивен Посредник и седи десно од Бога.

Ние треба да веруваме во Божјата милост и да почнеме да ги изврШуваме Неговите заповеди. КрШтевањето е првиот даден чекор.


Предноста

НаШето крШтевање е знак дека сме ја разбрале вистината, објавата на Божјата волја до нас. Таа ни открива еден живот со нови изгледи: друг начин за тоа како да се однесуваме кон сопствениот живот, нов пат за одење во непостојаниот и немирен свет; нов вид на сила со која Ќе ги донесуваме важните животни одлуки; нов вид на мир со Бога, кој Ќе н# помири со Него преку Исуса Христа. ЗаШто, со верувањето во Евангелието се менува наШиот статус. Нема да сме повеЌе оттуЃени од Бога со наШите гревови, туку Ќе сме Негови синови и Ќерки, драги Нему, и наследници на Царството кое Исус Ќе го уреди на земјата кога Ќе се врати.

Тоа е извонредно очекување. Не треба да го отфрлиме невнимателно.

од оригиналот: Њхѕ Баптисм реаллѕ маттерс